Het enige wat hij wil, is mensen helpen

BEGIN / VORIGE / VOLGENDE


'Wat ik jullie nu ga vertellen,' zei mama, 'is ab-so-luut geheim. Ik bedoel dat jullie het aan niemand ooit mogen doorvertellen. Wat er ook gebeurt. Beloven jullie dat?'
Ja, natuurlijk beloofden wij dat. We moesten wel. Anders vertelde ze het niet.
Er zijn, zoals je misschien wel weet, verschillende soorten van beloven. Je hebt bijvoorbeeld: 'Ik beloof het (omdat ik anders mijn zin niet krijg)' en 'Ik beloof het (omdat ik zeker weet dat ik me aan mijn belofte ga houden)'.
Onze belofte om het geheim van meneer Clusjes niet door te vertellen lag ergens midden tussen die andere twee. 'Ik beloof het' betekende in dit geval: 'Ik ga heus wel proberen om het geheim te houden hoor, maar ja, je kan natuurlijk nooit weten, he?'
Dat betekent het eigenlijk meestal.
'Goed,' zei mama. 'Gaby had bijna gelijk. Meneer Clusjes gaat nergens een computer van maken. Dat heeft hij namelijk al gedaan. Hij zóveel computers gemaakt, en die zijn zó handig om te gebruiken, dat we bijna alles met computers doen. Computers moeten dus bijna alles kunnen. Daardoor zijn ze steeds ingewikkelder geworden. Tegenwoordig is er helemaal niemand, zelfs meneer Clusjes niet, die nog precies weet hoe een computer in elkaar zit. Computers worden ontworpen door een grote groep computer-wetenschappers, die samen...' Even was ze stil. Haar ogen begonnen te stralen bij de gedachte aan een heel gebouw vol met wetenschappers. Ze schudde even met haar hoofd en ging verder: 'Elk van die wetenschappers ontwerpt een klein stukje van een nieuwe computer, en al die stukjes samen vormen een geheel dat voor niemand meer precies te begrijpen is. Snappen jullie?'
Wij knikten een beetje beledigd. Zo ingewikkeld was haar verhaal nou ook weer niet.
'Goed. Dan snappen jullie ook wel dat het voor Clusjes niet moeilijk is om een paar trucjes in te bouwen in zijn computers, waar niemand iets van weet.'
'Trucjes?' vroeg papa achterdochtig. 'Wat voor soort trucjes?'
'Oh, gewoon. Dat je hem op afstand uit of aan kunt zetten, of kunt blokkeren, of dat je gegevens weghaalt of verandert. Dat soort dingen.'
Papa's ogen werden groot van ontzetting. 'K... kan hij dat? Maar... dan kan hij de baas spelen over alles en iedereen!'
'Dat kan hij ook,' knikte mama. 'Maar hij doet het niet, hoor. Hij wil dat helemaal niet. Het enige wat hij wil, is mensen helpen en hun leven beter maken. Alleen heel soms, als hij iets écht belangrijk vindt, dan pakt hij zijn telefoon. En dan belt hiju met, bijvoorbeeld, meneer Dogger. En dan zegt hij: “Luister eens, Dogger, de Donderkat komt bij mij een BOF-praatje houden. dat moet ze wel veilig kunnen doen. Haal jij die prijs even van haar hoofd? Anders leg ik je bank plat.”En dat doet meneer Dogger dan.'
'Dat zou me verbazen,' zei papa. 'Dogger is zo koppig als een bakstenen muilezel.'
'Dan gaat die bank plat,' zei mama eenvoudig.
'Woooh!' riep ik. 'Zou hij dat echt voor ons doen?'
'Ja hoor,' zei mama. 'Soms doet hij dat. Dan kan een bank opeens niet meer werken. Hun klanten kunnen geen geld meer opnemen of zaken doen. Op het nieuwds hoor je dan: bij die en die bank is ingebroken door een bende Russische computer-boeven. Of: dat en dat telefoonbedrijf is aangevallen door een club Amerikaanse computer-nerds. Of door een paar pukkelige pubers uit Tietjerksteradeel. In werkelijkheid is dat dan meneer Clusjes, die hen even laat voelen wie er de baas is.'
'Ik geloof je wel,' zei ik. 'Maar de vraag was: doet hij dat ook voor ons?


BEGIN / VORIGE / VOLGENDE