We verven ze wit!

BEGIN / VORIGE / VOLGENDE


Maar dat was buiten mama gerekend.
'Ik moet mij verkleden?' vroeg ze vol afschuw. 'Als wat?'
'Zeelui zijn heel bijgelovig,' legde ik uit. 'Ze zullen denken dat de onschuldige dieren, die ze hebben doodgemaakt, als spook zijn teruggekomen om wraak te nemen.'
'En de enige dierenhuiden die ik heb liggen, zijn nu eenmaal walrushuiden,' vulde de kapitein aan. 'We verven ze wit en...'
'Ab-so-luut niet,' zei mijn moeder ferm. 'Geen sprake van. Ik ga niet als een witgeverfde walrus door de ruimen rondhopsen. Er zijn grenzen. We sturen gewoon alle matrozen naar de reddingsboten...'
'Die zijn er niet, mam.'
'Nou jaaa, zeg! Dit schip heeft een orgel, een vleeshakker, opgezette hamsters, zelfs een vliegveld, maar geen reddingsboten? Welke idioot heeft dit ontworpen?'
Beschaamd stak de kapitein zijn vinger op.
'Oh sorry,' zei mama. 'Ik wilde u niet beledigen. U bent tenslotte mijn gastheer, en die beledig je niet. Dat hóórt niet. En, eh, eh, eigenlijk is dit schip zo slecht nog niet, hoor. Wie heeft er nou behoefte aan een reddingsboot, als je ook gebruik kunt maken van...'
'...opgezette hamsters!' vulde de kapitein enthousiast aan. 'We verven ze wit en...'
'...een vliegveld,' verbeterde mama. 'Dat is het! We sturen de matrozen gewoon met het vliegtuig naar huis.'
De kapitein schudde zijn hoofd. 'We hebben maar één vliegtuig,' zei hij, 'en dat hebben we zelf nodig. Ik wil namelijk wel graag van de boot af zijn, als-ie zinkt. En we kunnen moeilijk met de matrozen in één vliegtuig gaan zitten, als we net de boot hebben opgeblazen. Dat wordt heibel; er zitten akelige kerels bij.'
'Maakt u zich daar maar geen zorgen over,' glimlachte mijn moeder. 'Wij gaan niet met het vliegtuig. Wij gaan met de onderzeeboot.'
'Met de... wat? Heeft u hier ergens een onderzeeboot?' De kapitein keek een beetje warrig om zich heen, alsof hij verwachtte dat mama de Tsaar Peter ergens onder een kleedje had weggemoffeld, of achter een stoel of zo.
'Nee, meneer Leeghwater. Wij hebben hier nergens een onderzeeboot. U heeft hier een onderzeeboot. Die is van ons, maar u heeft 'm. Ik heb zo'n vermoeden dat u, een paar weken geleden, een onderzeeboot vond in uw netten. Een onderzeeboot zonder bemanning.'
'Nee hoor,' zei de kapitein. 'Geen onderzeeboot. Niets wat ook maar enigszins lijkt op een...'
'Kanariegele onderzeeboot,' hielp ik hem. 'Hij was kanariegeel.'
'Oh, dát malle ding! Ja hoor, die hebben we gevangen. Maar ja, da's geen serieuze onderzeeër natuurlijk.'
'Je kunt er anders uit-ste-kend mee varen,' zei mama. 'Onder zee. Als dat niet genoeg is om onderzeeboot te heten...'
'Jaja, u heeft helemaal gelijk,' zei de kapitein haastig. 'Nee, ik bedoel: we dachten dat-ie van één of andere ouwe popster zou zijn. Er is een popmuziek-liedje over een gele onderzeeboot namelijk, dat is heel beroemd, en...'
'Beroemd onder bejaarden, ja,' mompelde ik.
De kapitein wreef even door zijn witte baard en zuchtte. 'Bejaarden,' zei hij schamper. 'Wel ja. Die jeugd van tegenwoordig heeft geen respect meer.'
'Dat zeggen bejaarden altijd,' zei mama luchtig. 'Ikzelf zeg dat dus nooit. Maar daar gaat het nu niet om. Waar het om gaat is: onze onderzeeër. Wat hebt u daarmee gedaan?'


BEGIN / VORIGE / VOLGENDE