BEGIN / VORIGE / VOLGENDE
Ik zei niks terug. Ik had het te druk. Mijn benen zaten in de knoop met mama's armen en Kwetter's teen zat in mijn oor, en er waren nog een heleboel vingers en ellebogen en haren en bibsen en andere stukjes. We lagen op de grond in zo'n verschrikkelijke warboel dat ik niet eens meer wist welke stukjes van mij waren en welke van mama of Kwetter.
Moeizaam lagen we onszelf uit te zoeken. Daar waren we best een tijdje mee bezig, en toen we eindelijk helemaal uit de knoop waren, zodat we konden opstaan om verder te rennen, toen hoefde het al niet meer. Er viel niks meer te rennen. Een grote, sterke zaklamp scheen van heel dichtbij in ons gezicht, en drie paar grote, sterke handen tilden ons op en gooiden ons over drie grote, sterke schouders.
'Oempf,' zei ik, want de schouder kwam precies in mijn maag. Mijn gezicht hing tegen iemands rug aan. Mijn neus schaafde langs een trui van ruwe, stugge wol die stonk naar smeerolie en rotte vis.
'Wat doen we d'r mee?' vroeg een stem in het donker.
'Naar de kapitein brengen,' antwoordde de man over wiens rug ik hing.
'Naar de kapitein? Maar... we gaan nooit naar de kapitein. Ik heb die man nog nooit gesproken. Kunnen we ze niet gewoon naar de Chef Reparatie brengen?'
'Ja, Korneel,' zei een derde stem. 'Als deze dames de kortsluiting hebben gemaakt, dan zijn ze eigenlijk een soort van technisch mankement, toch? En met technische mankementen ga je naar de Chef Reparatie, niet naar de kapitein. Toch?'
'Dat zouden jullie wel willen,' zei Korneel. 'Dit vrouwvolk is een bende insluipers. En insluipers brengen we naar de kapitein.'
'Puh,' zei een vierde stem. 'Ik weet heus wel wat jij wil. Jij wil dat de kapitein zegt: goed werk, bootsman Korneel, ik bevorder je tot Onderchef Reparatie.'
'Kop dicht, Joris,' snauwde de bootsman. 'Naar de kapitein met ze.'
'Hoef ik dan niet mee?' vroeg stem nummer één. Hij klonk een beetje benauwd.
De schouders van bootsman Korneel schudden van het lachen. Ik stuiterde ademloos mee. 'Ben je bang, Jan? Bang van je eigen kapitein? Haha!'
'Och, bang, bang... Soms word ik een beetje nerveus van hem. Maar dat hebben we allemaal.'
'Ja, dat hebben we allemaal,' beaamde Joris.
'Ik heb het ook hoor,' zei de vierde stem. 'Heel zenuwachtig, word ik van de kapitein.'
'Ik niet,' zei Korneel.
'Ik wel,' zei mama, 'en ik ken die man geeneens. Gek he? Ik heb he-le-maal geen zin in een ontmoeting met jullie kapitein. Dus ik weet het goed gemaakt. We gaan gezellig met z'n allen niet naar de kapitein. In plaats daarvan gaan jullie fijn de elektriek repareren en wij gaan een wandelingetje maken op het schip, gewoon een beetje rondkijken, onschuldige toeristen zijn wij eigenlijk, zo moet je het zien. Toerisme is altijd goed, nietwaar. Toerisme brengt geld op, voor de lokale bevolking. En de lokale bevolking, dat zijn jullie. Snappen jullie een beetje wat ik bedoel?'
'Nee,' zeiden drie stemmen tegelijk.
BEGIN / VORIGE / VOLGENDE
Geen opmerkingen:
Een reactie posten