Jamal trekt zijn kleren uit

BEGIN / VORIGE / VOLGENDE


'Mama,' zei ik, 'dit lijkt me een uitstekend moment om eens een van die ándere oplossingen te proberen.'
'Ik snap wat je bedoelt,' zei mama en ze keek naar de zee van vuur, die ons omringde. Er was trouwens ook weinig anders om naar te kijken, want de boel rookte nogal en wat er achter de cirkel van vlammen lag kon je nauwelijks meer zien. 'Helaas heb je ongelijk,' legde ze uit. 'Dit is niet het goede moment voor een ander plan. Het goede moment voor een ander plan was een kwartier geleden. Toen er nog niet zoveel vuur om ons heen was, zeg maar.'
'Oh. Wat kunnen we nu nog doen?'
'Twee dingen. Stikken van de rook, of heel erg lang onze adem inhouden en dan levend verbranden.'
'Ik weet nog een driede ding,' zei Kwetter zelfvoldaan. 'We kunt er nog een boem op gooien.'
'Ja? En dan?
'Dan komt er een boem!' riep Kwetter enthousiast. 'Boemen is leuk! Joewie!'
Jamal had ook een idee. Hij vertelde het ons niet – want dat kon hij niet – maar hij dééd het gewoon. Hij trok al zijn kleren uit, behalve zijn onderbroek, haalde heel erg diep adem, en sprong in zee.
'Wat is hij van plan?' vroeg Kwetter.
'Ik denk dat hij onder het vuur door wilde zwemmen,' zei mama.
'Denk ik ook,' zei Michael. 'Maar ja...'
Jamal stond een beetje dommig naar zijn benen te kijken. Het water kwam niet hoger dan zijn knie.
Het was eb, kennelijk.
'Dat had ik dus al gezien,' zei mama.
'En als wij nou eens een soort gangetje graaft?' vroeg Kwetter. 'Waar wij doorheen kunt kruipen?'
Mama schudden haar hoofd. 'Volkomen onmoge-'
Maar Kwetter was het al aan het proberen. Met haar handjes schraapte ze zand weg van onder de brandende olie. Jamal zag wat ze van plan was en begon enthousiast mee te helpen. Ze groeven als een bezetene, alsof hun leven ervan afhing. Wat niet zo raar was, want hun leven hing er vanaf.
Iedereen die wel eens aan het strand heeft geprobeerd een zandkasteel tegen de opkomende vloed te beschermen weet, dat je het van de getijden niet kunt winnen.
Kwetter en Jamal hadden duidelijk nog niet genoeg aan het strand gespeeld in hun leven. In minder dan geen tijd stond Kwetter tot aan haar heupen in het water, toen tot aan haar middel...
en toen hoefde het niet meer.
'Horen jullie dat?' vroeg mama. ''Dat lijkt wel een brommer!'
'Dat is geen brommer,' zei ik, 'dat is een Jetski!'
Precies op dat moment kwam er een Jetski aangescheurd. Dwars door de ring van vuur.
En op de Jetski zat...


BEGIN / VORIGE / VOLGENDE