Het meest/minst romantische zinnetje

BEGIN / VORIGE


Papa.
'Dag schat,' zei mama. 'Fijn dat je d'r bent. Leuke dag gehad?'
'Ging wel, zei papa. 'Druk druk druk, je weet hoe dat gaat.'
Dit lijkt misschien een beetje vreemde zinnetjes, voor mensen die elkaar een week niet hebben gezien, vooral wanneer die week vol zat met ontploffingen en branden en tanks en verdwenen onderzeeërs en spionnen en zo. En voor mensen die op het punt staan een afschuwelijke dood te sterven.
Ik vond het in ieder geval heel eigenaardig, dat papa en mama zo met elkaar praatten in deze omstandigheden. Maar mama heeft het me later uitgelegd: 'Als een huwelijk goed is, dan is het niet nodig om steeds te zeggen dat je van elkaar houdt. Dat weet je wel van elkaar. “Ik hou van je,” dat zeg je op 't laatst alleen nog maar als er een probleem is. Bijvoorbeeld: als ik tegen je vader zeg dat ik van hem houd, dan vind ik meestal dat hij net iets heel stoms heeft gedaan. Dat weet hij heel goed, en ik weet ook dat hij dat weet. Snap je het, tot zover?'
Ja, dat snapte ik wel. Dat mama alleen van papa lijkt te houden, als hij iets heel doms zegt of doet, dat was me al eerder opgevallen.
'Goed,' ging mama verder. 'Stel je nu eens voor dat er geen heibel is, maar dat je het toch nodig vindt om tegen elkaar te zeggen dat je van elkaar houdt. Wat doe je dan? Dan zoek je een paar woorden die hetzelfde betekenen. En dat is de reden voor die zinnetjes, die jij zo vreemd vond. Als je vijftien jaar getrouwd bent, en je houdt samen je huishouden zo'n beetje draaiende, en je doet elke dag de dagelijkse dingen, dan weet die ander gewoon dat je bedoelt: “ik hou van je” wanneer je zegt: “fijn dat je er bent, leuke dag gehad?” En jij weet dat “druk druk druk, je weet hoe dat gaat” eigenlijk betekent “ik ook van jou”. Ja, “druk druk druk, je weet hoe dat gaat” is het meest romantische zinnetje dat je vader tegen me kan zeggen!'
Dat vertelde mama allemaal, en ik geef het hier even door zodat je weet dat mijn ouders, en waarschijnlijk ook alle andere grote mensen, volkomen krankzinnig zijn. Als je dat nog niet wist.
Grappig genoeg heeft papa mij óók een keertje uitgelegd wat die zinnetjes betekenen, en hij zei iets heel anders. Namelijk dat ze elkaar, door die zinnetjes, herinneren aan het feit dat ze diep in hun hart hele gewone mensjes zijn. Mensjes die een heel gewoon, saai, alledaags leven zouden willen leiden, zonder ontploffingen en drugshandelaren en zo. 'Ja,' vertelde papa, 'juist als je op een Jetski door een ring van vuur bent gescheurd, voel je een enorme behoefte om het minst romantische zinnetje te zeggen dat je maar kunt bedenken.'
Waarmee is aangetoond dat mijn ouders niet alleen stapelkrankjorum zijn, maar ook nog eens geen ene bal van elkaar begrijpen.


BEGIN / VORIGE