Dit is het vervolg op mijn boek Donderkat. Ben je niet op zoek naar Donderkat, maar naar informatie over mij, kijk dan hier.

Donderkat wordt in stukjes op het net geplaatst terwijl ik het schrijf. Als het af is, maak ik er een boek van.
Let op: ik maak er een boek van. Je mag het lezen, doorsturen aan je vrienden, uitprinten en bewaren voor mijn part, maar wat je er niet mee mag doen is: boek van maken en verkopen. Ik moet ook ergens van leven, nietwaar?
Elke maandag, woensdag en vrijdag zet ik er een nieuw stukje bij; meestal 's nachts.
Veel plezier ermee!

maandag 4 maart 2013

Miguel doet een superzaak

BEGIN / VORIGE / VOLGENDE


Michael had hem ook herkend, zag ik – tenminste, hij zag zo bleek als een spook in een sneeuwstorm. Zelfs Kwetter verbleekte van sinaasappel- tot citroenkleurig. Voorzichtig draaiden we ons om. En daar stond hij. Met zijn moddervette buik, zijn bevlekte overhemd, zijn antieke, foeilelijke flodderbroek, zijn brokkelige nagels met hun vuilzwarte randjes en een gemene, gierige, gulzige grijns op zijn gezicht: meneer Dogger.
Onze oude achterbuurman.
De meest schurkachtige bankdirecteur ter wereld (en dat wil wat zeggen).
'U...' stamelde ik.
'Wat...' voegde Michael toe.
'Wat ik hier doe?' vroeg Dogger. 'Dat is wat jullie wilden vragen, hè? Nou, niet dat jullie er iets mee te maken hebben, maar ik ben hier op bezoek bij een zeer gewaardeerde zakenpartner. Miguel hier. Miguel is de directeur – pardon, ik bedoel natuurlijk: de veldmaarschalk – van een buitengewoon winstgevende drugsbende, pardon: bevrijdingsleger. Ik zal jullie eens iets grappigs vertellen. Jullie staan hier, zoals je weet, midden in de armste wijk van Jalsk, dat wil zeggen, zo ongeveer de aller-armste wijk te wereld. Jij en ik zouden zeggen: De mensen hier hebben zo ongeveer niks, dus er valt hier niks te verdienen. Maar Miguel is een slimmerik. Hij weet dat er één ding is waarvoor een arme sloeber zijn allerlaatste cent nog zou uitgeven. Drugs. Oh jaaaah, jongens, verslaving is een prachtig iets! Het maakt mensen nog lager dan beesten. Kinderen bestelen hun eigen oma – voor drugs. Moeders verkopen hun kinderen – voor drugs. Geliefden verraden elkaar, vrienden steken elkaar een mes in de rug – voor drugs. Is het niet fantastisch? Is het niet wonderbaarlijk, dat er een manier bestaat om zelfs aan deze arme sloebers nog grof geld te verdienen?'
Hij boog zich voorover om ons een geheimpje in te fluisteren. Dat was geen pretje, want hij rook niet bepaald fris.
'En weten jullie' vroeg hij, 'wat het allermooiste is? Van drugs word je dom. Dus de sloebertjes hier hebben niet eens in de gaten dat hun land bestolen word door mijn vrienden. Vrienden zoals meneer Cockel, die hier voor een spotprijsje alle olie uit de grond mag pompen. Oh jaaaah, als er iemand is die het Zuid-Mallotische volk onder de duim helpt te houden, dan is het wel het Zuid-Mallotische Bevrijdingsleger. Is het niet verrukkelijk?' Hij ging weer rechtop staan en wreef zich in de handen. 'En nu gaat mijn vriend Miguel een heel voordelig zaakje doen. Hij gaat zonder moeite tien miljoen verdienen. Want hij gaat de Donderkat aan mij geven. Hè Miguel?'
'Dat gaat hij helemaal niet!' riep Kwetter. Ze nam een geweldige sprong, zette zich met één voet af op Doggers hoofd en maakte een achterwaartse salto over de muur. De muur waarachter de binnenplaats lag. De binnenplaats waarachter het geheime hoofdkwartier lag. Het hoofdkwartier waarin mama, ergens ( maar waar?), in een laboratorium haar bommen zat te maken.
'Mama!' hoorden we haar roepen. 'Wij heeft een probleempje! Dogger is hier!'


BEGIN / VORIGE / VOLGENDE

Geen opmerkingen:

Een reactie posten