BEGIN / VORIGE / VOLGENDE
Michael, die ook al zo'n beetje snapte waar het verhaal heen ging, kreunde. Zijn gezicht werd een beetje groenig.
'Wat is er dan?' vroeg Kwetter. 'Wat denkt jij dan?'
'Nou,' zei ik, 'de mensen willen niet zomaar alles eten. Tonijn en haring en zo, dat wel, maar niemand gaat naar de winkel voor een blikje met zeehonden- of dolfijnenvlees. Of een knapperig stukje monster uit de diepzee. En zeilmseisjes eten we al helemáál niet. Dus de Engel des Doods vangt veel spul dat ze niet kunnen verkopen. Tenzij...'
'Tenzij,' ging papa verder, 'je ze fijnmaalt en er heel veel kleur-, geur- en smaakstoffen bijdoet. Dan kun je er platte, ronde schijfjes van stampen, die je kunt verkopen als...'
Nu snapte Kwetter het ook. 'Mjamburger!' riep ze.
Papa knikte.
Michael kotste.
'Sorry,' zei hij terwijl hij zijn mond afveegde. 'Ik kán er maar niet aan wennen.'
Kwetter sprong uit de hangmat. Wij buitelden achter haar aan. Ze greep mama bij de mouw, en zei: 'Kom mee, naar de boot, wij moet bommen maken en dan gaat wij die Engel opblazen. Ik heeft er nou onderhand genoeg van. Wat is dat toch, met jullie? In Boegoe-Boegoe maakt wij nooit ergens mjamburger van, maar jullie maakt mjamburger van alles wat beweegt. Moet de hele wereld soms dood en kapotgemaakt en verdwijnen in de keelgat van dikke rot-kindertjes?'
'Och, Kwettertje,' zei mama. 'Die Engel des Doods komt heus nog wel eens aan de beurt, hoor.' Tegen Willem zei ze: 'Kwetter reageert nogal emotioneel op verhalen over Mjamburgers, net als Michael trouwens. Meneer Smek, de mjamburger-fabrikant, heeft ooit geprobeerd om mjamburgers van ons te maken; vandaar. Maar ik ben een wetenschapper, en wij wetenschappers worden nooit emotioneel. Dat zou namelijk de resultaten beïnvloeden. Bijvoorbeeld nu. Ik vroeg u naar de drie boeven die het koraalrif opblazen. Kennissen van u, voor zover ik begrijp. En u begint, heel slim, te vertellen over een nog grotere schurk, in de hoop dat wij daar woedend achteraan zullen rennen. Als een kip zonder kop.
Maar ik ben geenkip, en ik heb wel een kop. Dus zo makkelijk komt u er niet vanaf. Ik vraag u nog eens: waarom blazen die kerels het koraal op?'
Willem haalde zijn schouders op.
'Dat is de enige manier om nog vissen te vangen. De rest van de zee is leeg, alleen bij het rif zit nog wat. Want de netten van de Engel des Doods zouden door het koraal kapot worden gescheurd. De netten van mijn vrienden ook, trouwens. Daarom doen ze het met dynamiet.'
'Waarom moeten ze dan per se vissen?' vroeg mama streng. 'Ze kunnen toch boer worden?'
Willem glimlachte bitter. 'Leuk dat u dat vraagt,' zei hij. 'Ik wil u graag iets laten zien.' Hij klapte in zijn handen en riep iets tegen een meneer die aan de overkant van het plein in een hangmat lag. De meneer sprong handig uit zijn hangmat en even later hoorden we een afschuwelijk gekuch en gepruttel.
BEGIN / VORIGE / VOLGENDE
Geen opmerkingen:
Een reactie posten