Veel is lekker en groot is mooi

BEGIN / VORIGE / VOLGENDE


Het was cola, uit een grote plastic fles die ik doormidden had gezaagd. Daar kwam ik later pas achter. Nu wist ik alleen dat ik nat was. En kleverig.
Dus... Ja...
Kleverig... veertjes... heel veel kleine stukjes schuimrubber... Moet ik het nog uitleggen?
Ik kwam uiteindelijk als een soort onherkenbaar monster, bestaande uit veren, korrelige vlokjes en een kettingzaag, de container uit gesprongen.
Dat deed de zenuwen van de houthakkers geen goed.
De vijf die ik uit elkaar had gejaagd, en die inmiddels allemaal een zaag hadden gepakt en voorzichtig op de container af waren geslopen, bleken nogal bijgelovig te zijn. Ze zagen mij aan voor een of ander duivels wezen, denk ik. In elk geval lieten ze hun kettingzagen vallen en holden ervandoor.
Dat was wel mooi.
Maar er waren er nog drie over en dat was minder mooi.
Die drie waren ook nog eens maniakken, en dat was het minst mooi van alles.
Maniakken zijn niet zo snel bang, namelijk. Omdat ze zelf zo ongeveer het engste zijn wat ze in hun hele leven tegenkomen, en dat geldt vooral voor maniakken met kettingzagen.
Deze drie hadden allemaal hun eigen, speciale maniakkenzaag.
De eerste had een zaag die je alleen 'aan' kon zetten. Het ding kon daarna niet meer uit. Die had ik al eens eerder gezien. Akelig ding.
De tweede had een zaag die twee keer zo groot en lang was als een normale. 'Veel is lekker en groot is mooi,' dacht hij waarschijnlijk. Dat denken maniakken vaak.
Ik zou zeggen dat dit verreweg de grootste zag ter wereld moest zijn. Ja, dat zou ik zeggen.
Als maniak nummer drie er niet geweest.
Maar die was er wel.
En hoe!
Zijn zaag was langer en groter dan die van de anderen. Het was de grootste die ik ooit had gezien Hij was niet alleen véél groter dan mijn zaag, hij was zelfs groter dan mij. Eigenlijk was hij zelfs groter dan de houthakker.
Dus... Ja...


BEGIN / VORIGE / VOLGENDE