Als een berkenboompje in de wind

BEGIN / VORIGE / VOLGENDE



Daar had ik mooi mazzel. Ik bedoel: als die man een gewone zaag had genomen, had hij me zonder moeite in mootjes gehakt. Maar ja, je bent een maniak of je bent het niet.
Dus hij ging staan schutteren met dat gi-gan-tische ding. Hij had net zoveel moeite met het hanteren van zijn zaag, als ik met de mijne. Nauwelijks had hij het loodzware apparaat aangezet, of het ging er met hem vandoor. Naar links.
En mijn zaag wilde naar rechts.
Vond ik helemaal niet erg.
Die maniak was nogal gevaarlijk bezig.
Hij was tamelijk sterk, en daardoor slaagde hij er soms in zijn zaag van de grond te tillen. Maar dat kostte hem zoveel kracht, dat hij daarna niet meer in staat was het bakbeest onder controle te houden. Hij stond te zwaaien op zijn benen als een berkenboompje in de stormwind. Zijn zaag zwaaide lustig mee.
Alle kanten op.
Bijvoorbeeld vlak over de hoofden van zijn twee mede-maniakken. Die doken net op tijd weg. Jammer genoeg. Ik bedoel: ik gun het niemand om geraakt te worden door een kettingzaag, dat moet heel akelig wezen, maar als ik moet kiezen zeg ik: zij liever dan ik.
De twee maniakken dachten daar heel anders over.
Nadat ze voor het enorme apparaat van hun vriend waren weggedoken kwamen ze achter mij aan. En omdat ze groter waren dan ik haalden ze me vrij snel in.
Gelukkig was dat precies het moment waarop mijn zaag tegen een steen ketste. Of tegen een stuk metaal of weet ik veel wat.
In ieder geval, het ding deed ping en veranderde van richting. Vrij plotseling. Ik kon 'm nog maar net vasthouden; het scheelde maar weinig of ik vloog over de kop. Met een woeste zwaai schoot de zaag in de richting van de maniakken.
Die hadden zoiets niet verwacht, en ze sprongen in paniek achteruit. Daarbij hakte de ene, met de middelgrote zaag, bijna de ander doormidden. Die andere, degene met de zaag-die-niet-vanzelf-uitging, kromp echter in elkaar als een opgerolde egel. Hij bleef ongedeerd, maar moest wel zijn zaag laten vallen.
En wat denk je? Bleef het ding rustig op zijn plaats liggen njengen? Hahaha! Natuurlijk niet!
Nee, het kreng ging ervandoor.
Al met al werd de situatie een beetje onoverzichtelijk. We hadden nu 1 losse kettingzaag, 1 kettingzaag plus jongetje en 1 reuzenzaag plus maniak. Alle drie scheurden ze volkomen onvoorspelbaar het kamp door. Splinters hout en kluiten aarde vlogen her en der. Soms waren het zelfs behoorlijk grote splinters hout, die je niet – bijvoorbeeld – in de richting van je ogen wilde zien vliegen. De drie maniakken hadden, ondanks alle chaos en gevaren, dikke pret. Daar ben je tenslotte maniak voor. Brullend van enthousiasme renden ze rond, en ze probeerden mij en elkaar pootje te haken en in het pad van de losgeslagen zagen te duwen.
Op een veilige afstand van het kamp stonden alle andere houthakkers te kijken naar het gevecht tussen de drie maniakken en het veren-schuimrubber-kettingzaag-duiveltje. Ze porden elkaar zacht in de zij en mompelden. 'Ga eens een geweer halen, dan houden ze wel op.' 'Ach man, ga zelf een geweer halen.' Ze durfden geen van allen, want de geweren lagen in een container midden in het kamp en daar was het gevaarlijk.
Daar kwam meneer Smek ook achter.


BEGIN / VORIGE / VOLGENDE