BEGIN / VORIGE / VOLGENDE
Ik had gedacht dat alle schurken in de helikopter zaten, maar dat was buiten meneer Smek gerekend. Die had hoogtevrees en helikopters waren niets voor hem. Hij was lekker in de luxe container op het bankstel in slaap gevallen, maar nu kwam hij naar buiten om te kijken wat al dat lawaai verdorie te betekenen had.
Meteen schoot er, tussen zijn benen door, een onbemande kettingzaag de container binnen. Daar begon het onding gehakt te maken van het dure meubilair.
'Nee,' gilde Smek, 'niet het salontafeltje! Dat is driehonderd jaar oud, daar heeft Lodewijk de Vijftiende nog met zijn voeten op gezeten! Weet je wel hoe ongelooflijk duur dat kreng is?'
Nee. Wist de zaag niet.
Zagen zijn daar niet zo goed in, in weten.
En als-ie het had geweten, had-ie het alleen maar leuker gevonden waarschijnlijk. Je bent een maniakkenzaag of je bent het niet.
Smek holde terug naar binnen om het op hol geslagen stuk technologie tegen te houden. Uit de container galmden kreten naar buiten als 'Niet het bankstel!' en 'Vast de familie Laarmans weer!' en 'Laat mijn computer met rust, jij schobbejak!'
Hij riep nog veel meer, maar dat heb ik allemaal niet precies verstaan. Ik luisterde er, moet ik zeggen, ook niet zo heel aandachtig naar. Ik worstelde met mijn eigen zaag.
Zo langzamerhand kwam de gedachte bij me op dat ik het ding ook gewoon los zou kunnen laten. Ik begon aardig moe te worden van het voortdurende rennen en zwenken. Bovendien had ik, eerlijk gezegd, nog niet zo heel veel voordeel gehad van mijn zaag. Aanvankelijk dacht ik van haha, ik snij er een paar van die houthakkers mee doormidden.
Dat dacht ik nu niet meer.
Want het ging me toch niet lukken. Het werd onderhand tijd om aan mezelf toe te geven dat deze zaag en ik bepaald niet voor elkaar gemaakt waren.
De fout lag duidelijk bij de zaag. Ik had nog niet helemaal uitgevogeld wat het ding precies verkeerd deed, maar het gedroeg zich niet zoals een zaag zich hoort te gedragen. Om te beginnen was het ding veel groter en sterker dan nodig was. Met een kleiner zaagje kun je heus ook nog wel een houthakker uitschakelen.
Niet dat ik dat nog wilde.
Ik zag nu in dat het een beetje een simpel plan was. Mensen doormidden zagen, dat is eigenlijk... hoe zal ik het zeggen... het is niet aardig. Niet netjes. Het is iets wat maniakken doen.
En ik ben dus geen maniak.
Hoewel Gaby waarschijnlijk zou zeggen van wel. Maar ja, zij is mijn zusje en zusjes zijn gek.
Mensen doormidden zagen, dat is heel leuk om te doen in een computerspelletje. Njeng njeng njeng en daar gaat de slechterik. Rood vlekje op de grond en klaar. Twintig tellen later is er al niks meer van te zien. Tenminste, niet in die lelijke goedkope spelletjes die je gratis op internet kan doen. Die je daar gratis moet doen, omdat je van je ouders geen mooi duur spelletje krijgt want 'die zijn voor achttien jaar en ouder'.
Als ik betere computerspelletjes had gemogen, dan had ik misschien niet zo'n dom plan verzonnen.
Want dat het dom was, dat had ik nu wel door. Ik had intussen aardig wat spullen doorgezaagd: matrassen, stukken hout, een fles cola, de grond en wie weet wat nog meer. Ik weet dus wel waar ik het over heb.
En geloof me: dat zagen gaat met grof geweld.
Zien hoe een kussen in een oogwenk aan flarden gescheurd wordt, met duizenden donsveertjes die her en der vliegen – dat is nog wel geinig. Maar stel je voor dat het een houthakker is, en dat ieder donsveertje een stukje... bloederig...
Ik kon mijn gedachte niet afmaken want ik moest een beetje overgeven.
Het was niet veel, maar het kwam wel midden op de zaag terecht en die spetterde het alle kanten op.
Lekker fris.
Op dat moment klonk uit de luxe container een afschuwelijke kreet.
'Hij heeft me te pakken!' gilde Smek. 'Ik... ik bloed!'
BEGIN / VORIGE / VOLGENDE
Geen opmerkingen:
Een reactie posten