Eindelijk het ei!

BEGIN / VORIGE / VOLGENDE


Mama was behoorlijk woest toen ze hoorde dat de houthakkers ons hadden beschoten en gevangen en dat Smek en Hakmaranman ons in de Mjamburger-Machine hadden willen gooien. Ze gaf Kwetter een dikke, dankbare knuffel omdat die net op tijd tussenbeide was gekomen.
Het verhaal over de grot van Oma vonden mijn ouders heel interessant.
'Ohhh,' knikte mama, 'ik vroeg me al af waar al die alligators gebleven waren! We hebben hier de laatste paar dagen naar hartenlust kunnen blussen, tenslotte. Dat was toch een heel stuk moeilijker geweest als die rotbeesten hier nog hadden rondgezwommen.'
'Ja,' zei papa, 'maar veel begrijpelijker wordt het er allemaal niet op. Hoe heeft dat ene stokoude vrouwtje al die beesten de grot in gejaagd? En, nu ze daar eenmaal zijn, wat hebben ze daar te eten?'
'Ze hebben niet veel nodig,' antwoordde de knieënman. 'Vooral niet als ze in een koude, donkere grot zitten. Alligators zijn koudbloedige dieren. Dat wil zeggen dat ze vooral actief zijn als het warm is. In een koude grot liggen ze maar zo'n beetje te liggen, denk ik, en dan hebben ze niet veel nodig.'
'Tja,' zei papa zuur, 'jij zult het wel weten. Maar dat wil nog niet zeggen...'
'Eerlijk gezegd,' ging de knieënman verder, 'heb ik het antwoord op de allerbelangrijkste vraag nog niet gehoord. Namelijk: hebben jullie een alligator-ei kunnen bemachtigen?'
'Ik wil niet flauw doen,' snauwde mijn vader, 'en je zult me vast heel emotioneel en onwetenschappelijk vinden, maar dat lijkt mij niet de belangrijkste vraag. De belangrijkste vraag is of mijn kinderen hun avonturen heelhuids overleefd hebben.'
'Daar heb je helemaal gelijk in, schat,' zei mama kalmerend. 'Aan de andere kant: dat is misschien wel de belangrijkste vraag maar niet bepaald de slimste, want je kinderen staan recht voor je neus dus je weet het antwoord al. Dus nu komen we aan de op-één-na belangrijkste vraag: Hoe kunnen we zo snel mogelijk de spullen opblazen van de gemene schurken die mijn kinderen wilden vermjamburgeren? Kom op, Alexander, we moeten een laboratorium herbouwen en proeven doen en bommen maken. Er is geen tijd te verliezen. En laat ik niet merken dat je nog een keer instrumenten achterhoudt, anders word ik boos. En vraag maar aan meneer Smek wat ik doe als ik boos word.'
'Jaja, zo dadelijk, zo dadelijk,' zei Alexander. 'Maar ik wil eerst nog even weten of dat met dat ei gelukt is.'
'Nou, eventjes dan. Hebben jullie zo'n ei?'
'Tuurlijk, mama,' zei ik op een toon alsof ik elke dag een doosje reuzen-alligator-eieren haalde bij de supermarkt. Terwijl ik het zei haalde ik het ei tevoorschijn en hield het omhoog.
Dat had een opmerkelijk effect op Alexander.
Tranen van geluk sprongen hem in de ogen en hij zonk op zijn knieën. 'Mag... mag ik het even vasthouden?' fluisterde hij.
Hij had het ding nog niet in zijn handen of hij sprong op en danste wild in het rond terwijl hij het ei hoog boven zijn hoofd hield. Hij leek helemaal niet meer op de verlegen, onhandige en ietwat vadsige knieënman van de afgelopen dagen. 'Mwoehahahaha!' lachte hij brullend. 'Het ei! Eindelijk het ei! Nu heb ik alles, nu kan mijn Grote Experiment beginnen! Mwoehaha! We zullen wel eens zien wie er gelijk heeft! We zullen wel eens zien wie er hier gek is! Ze zullen allemaal voor mij door het stof kruipen, de sukkels! Mwoehaha!'
Gaby en ik keken elkaar aan.
'Ik weet opeens niet meer zo zeker dat het hem om de alligators te doen was,' zei ik.


BEGIN / VORIGE / VOLGENDE