BEGIN / VORIGE / VOLGENDE
Papa maakte een raar geluidje met zijn neus. Een soort ingehouden proestlach was het, die tegelijkertijd klonk als een soort terechtwijzing: tsk tsk, domme Kwetter!
Zelf maakte ik misschien ook wel zo'n soort geluidje, maar mama zei: 'Oh Kwettertje-lief toch, weet je niet wie meneer Clusjes is? Mijn lieve kind, hoe is dat mogelijk? Iedereen weet wie meneer Clusjes is. Hij is de belangrijkste man van de afgelopen vijftig jaar! Hij heeft onze wereld voorgoed veranderd!'
'Kan wel wezen,' zei Gaby, 'maar ik heb ook nog nooit van hem gehoord, toevallig.' Die lieve Gaby wilde het voor Kwetter opnemen,maar het enige resultaat was dat ze zelf voor joker stond.
Ik proestte hardop, dit keer, en mama zei streng: 'Luister eens, jongedame, Kwetter komt uit het oerwoud van Boegoe-Boegoe. Dat zij niet van Clusjes gehoord heeft, daar kan ze niets aan doen. Clusjes is een man van de beschaafde wereld.'
'Sterker nog,' zei papa, 'Clusjes is de beschaafde wereld. Zonder hem zou...'
'Jajaja,' zei mama ongeduldig. 'Ik was nog niet klaar, schat. Dat Kwetter hem niet kent, kan niemand haar kwalijk nemen. Maar dat jij niet weet wie Clusjes is, is een ernstig gebrek in je algemene ontwikkeling.'
'Dat geloof ik meteen,' zei Gaby poeslief. Ze glimlachte op een manier die mij niets beviel. Ze glimlachte zoals mama dat soms kan doen. Haar poezenglimlach, noem ik dat, want alleen een poes kan zo tevreden kijken en tegelijkertijd zo gemeen. 'En dat gebrek aan ontwikkeling,' ging ze verder, 'is ongetwijfeld de schuld van mijn school. Die hebben mij niet goed lesgegeven. Sterker nog, ze hebben mij helemaal niet lesgegeven, want ik heb al twee jaar lang geen schoolgebouw meer van binnen gezien. Omdat wij altijd op de vlucht zijn, omdat er iemand zo nodig de terrorist moest uithangen. Daarom krijg ik tegenwoordig geen les van een juf of een meester, maar van iemand anders. Van wie was dat ook weer?'
'Hum,' deed mama. Even keek ze heel beteuterd. Daarna opende ze vastberaden haar mond, alsof ze iets wilde gaan zeggen, maar ze bedacht zich en zweeg.
Ik klapte traag en zachtjes in mijn handen. Het is niet makkelijk, om mama zo klem te praten dat ze haar mond houdt.
'Hum,' zei mama nog eens. 'Jouw, eh, jouw redenering zit zo vol gaten dat ik niet weet waar ik moet beginnen met, eh, nou ja...' Ze wendde zich naar papa. 'Schat, leg jij de kinderen maar even uit wie meneer Clusjes is. Jij weet daar meer van dan ik.'
Okee dan. Ze was echt in de war.
'Goed,' zei papa. 'Daar gaat-ie. Meneer Clusjes, meiden, is een genie. Hij maakt computers. De beste en mooiste computers die er zijn. Kom maar eens mee naar mijn kamer.' We volgden hem nieuwsgierig. 'Kijk eens naar mijn computer? Zie je dat merkje?'
Ja, dat zagen we natuurlijk wel. In lichtgroene, ronde letters stond er duidelijk 'HAL'.
'Dat is het merk van meneer Clusjes,' legde papa uit. 'Als er geen HAL op staat, moet je het niet kopen. Dan is het niet goed. HAL-computers zijn de beste van allemaal. Dat vindt iedereen. Ik zal jullie eens wat spectaculairs laten zien...' Hij startte het internet op. 'Niet schrikken, hoor!'
BEGIN / VORIGE / VOLGENDE
Geen opmerkingen:
Een reactie posten