BEGIN / VORIGE / VOLGENDE
'Wij moet hem gewoon de heeeeele dag kuffelen!' riep ze enthousiast, en ze voegde meteen de daad bij het woord.
Helaas.
Ze komt uit de oerwouden van Boegoe-Boegoe, dus haar Nederlands is niet helemaal foutloos, en met 'kuffelen' bedoelt zij 'knuffelen'.
Je zou ook kunnen zeggen: met 'kuffelen' bedoelt zij 'iemand in een klemvaste houdgreep nemen en knijpen tot-ie blauw ziet'. Want dat is wat ze doet.
Ze is een beetje verliefd op mij, en dat is niet erg want ze is best aardig. Maar op een halve meter afstand, of zelfs maar een centimeter, vind ik haar een stuk aardiger dan van zo dichtbij.
'Ziet jullie wel?' riep ze triomfantelijk. 'Zo kunt hij geen spelletje meer doen!'
'Ik kan bijna niks meer doen,' hijgde ik. 'Ademhalen bijvoorbeeld.'
'Als je maar niet denkt dat ik hem ga knuffelen,' huiverde mijn zusje. 'Ieieuw.'
'Hmmm,' deed mama. 'Het idee is goed, Kwetter, hoewel het nog beter zou zijn als je mijn zoon wat meer ademruimte gaf. Maar... zijn huiswerk? Heb je daar al aan gedacht? Hoe kan hij zijn huiswerk maken als jij hem de hele dag knuffelt? En nu we het er toch over hebben: hoe kun jij je huiswerk maken als je hem de hele dag knuffelt? Nee, hier moeten we duidelijk nog wat langer over nadenken. Maar niet nu, want nu gaan jullie aan je huiswerk.'
Pffff.
Eén van de leukste dingen aan het leven als voortvluchtige terrorist is dat je niet naar school kunt. Maar als je moeder een briljante geleerde is, die haar hele leven aan de universiteit heeft gewerkt, en die maar van één ding meer houdt dan van wetenschap en dat ene ding is vertellen over wetenschap – dan gaat de lol er snel van af.
Wij woonden, zoals ik al zei, op een duikboot midden in de zee. Er valt daar bijzonder weinig te bombarderen, en er is ook niks om voor weg te vluchten, dus een voortvluchtige terrorist heeft daar maar weinig om handen.
Dat was ook precies de bedoeling van mijn ouders. Mijn vader vindt dat hele bommen gooien maar niks – hij vindt het wel terecht allemaal, en goed dat het gebeurt, maar hij had liever niet dat zijn gezin erdoor in de problemen kwam.
Mijn moeder, daarentegen, zou het liefste de hele dag banken en fabrieken opblazen. Maar nóg liever wil ze dat wij, de kinderen dus, een goede opleiding krijgen. En dat gaat maar moeilijk als de brokstukken en de kogels je om de oren vliegen.
Dus wonen we duizenden kilometers van het vasteland vandaan, tientallen meters onder water, en we hebben élke dag de héle dag tijd voor huiswerk.
Een nachtmerrie is het.
'Laat hem maar los, Kwettertje-lief,' zei mama. Jullie gaan nu alle drie even een paar uurtjes rekenen en ondertussen ga ik even met papa praten. Die heeft misschien wel een idee. Hij heeft bij een bank gewerkt, dus hij weet hoe je mensen moet overhalen om dingen te doen die ze eigenlijk niet willen, en die ook nog eens heel slecht voor hen zijn. Misschien kan hij ook wel mensen overhalen om dingen te láten die slecht voor hen zijn. Dat is niet bepaald waar banken hun winst mee maken, maar je weet het maar nooit. Het valt te proberen.'
En inderdaad: papa had een idee.
BEGIN / VORIGE / VOLGENDE
Geen opmerkingen:
Een reactie posten