Dit is het vervolg op mijn boek Donderkat. Ben je niet op zoek naar Donderkat, maar naar informatie over mij, kijk dan hier.

Donderkat wordt in stukjes op het net geplaatst terwijl ik het schrijf. Als het af is, maak ik er een boek van.
Let op: ik maak er een boek van. Je mag het lezen, doorsturen aan je vrienden, uitprinten en bewaren voor mijn part, maar wat je er niet mee mag doen is: boek van maken en verkopen. Ik moet ook ergens van leven, nietwaar?
Elke maandag, woensdag en vrijdag zet ik er een nieuw stukje bij; meestal 's nachts.
Veel plezier ermee!

vrijdag 31 januari 2014

De schepping van de renteval

BEGIN / VORIGE / VOLGENDE


Papa zat in zijn kantoortje. Dat was een klein kamertje; aan boord van een duikboot zijn alle kamers klein, maar deze wat echt minuscuul. Er stond een bureau met een computer erop, en een stoel. Meer paste er niet in. Meer was trouwens ook niet nodig. Papa is een bankrover, maar dan een moderne. Dat wil zeggen, een saaie. Hij berooft banken zonder dynamiet en zonder automatische wapens of vluchtauto's. Hij heeft voor zijn plundertochten niets anders nodig dan zijn computer en een gemakkelijke stoel.
'Het ook niet echt plunderen, hoor, wat ik doe,' probeerde hij me ooit uit te leggen.
'Oh. Wat is het dan?'
'Het is, zeg maar, handelen. Kopen en verkopen. Aandelen in bedrijven bijvoorbeeld. En geld.'
'Je koopt aandelen met geld, bedoel je.'
'Nee nee, dat is niet wat ik bedoel. Ik koop geld met geld. Ik betaal bijvoorbeeld honderd Argentijnse Pesos aan een bank. Die geeft mij in ruil daarvoor een bedrag in Amerikaanse Dollars. Bij een andere bank ruil ik mijn dollars voor Zuid-Afrikaanse Rands, en die ruil ik weer voor Japanse Yens, die ik ruil voor Braziliaanse Reals, en voor die Reals koop ik tenslotte honderdvijftig Argentijnse Peso's. En dan heb ik er vijftig Pesos bij. Snap je?'
'Nee,' zei ik. 'Geld ruilen bij een bank, dat mag iedereen toch gewoon doen? Dat is toch geen roven?'
Papa schudde een beetje met zijn hoofd. 'Niet precies,' zei hij aarzelend. 'Kijk: er zijn regels voor dat soort dingen. Die regels zijn bedacht door de banken, om te zorgen dat de bank rijker wordt als er iemand geld wisselt. Maar als ik geld wissel, houd ik me niet aan de regels. Daardoor wordt de bank armer, en ik word rijker.'
'Maar... hoe gaat dat dan?' vroeg ik met m'n stomme kop.
'Wat leuk dat je dat vraagt!' Papa's gezicht klaarde helemaal op, en hij begon enthousiast aan een langdradig verhaal, waarin het woord 'percentage' heel vaak voorkwam. En ook getallen, met heel veel cijfers achter de komma. En nog meer moeilijke woorden, zoals 'derivaat' en 'renteval'. Die laatste had papa zelf bedacht, geloof ik. Hij was daar buitengewoon trots op, en als ik het goed begrepen heb werd zijn roverij pas mogelijk doordat hij dat woord bedacht had.
'Dat klopt wel zo ongeveer,' zei papa tevreden.
'Maar... wat maakt het nou uit, welk woord je verzint?'
'Ach,' zei papa, 'wat is geld? Een papiertje, met een plaatje en wat nummertjes erop. Geld is alleen maar iets waard doordat we dat met z'n allen afspreken. Snap je het nog? Nou, en als je een nieuw woord verzint, dan kun je nieuwe dingen afspreken. Die daarvóór nog niet konden. En die nieuwe dingen zijn natuurlijk in het voordeel van degene, die het woord verzint. Banken doen dat al eeuwenlang zo.'
'Pfff,' deed ik. 'Geef mij mama's moleculen maar. Die zijn tenminste écht.'
Papa glimlachte meewarig en zweeg.
En nu stormden mama's moleculen papa's woorden-kantoortje binnen en mama zei: 'Eduard, mag ik even een paar miljoen?'



BEGIN / VORIGE / VOLGENDE

Geen opmerkingen:

Een reactie posten