Een terrorist zonder geweten

BEGIN / VORIGE / VOLGENDE


Ik was blij dat ik intussen wist dat hij geen maniak was, anders was ik me dood geschrokken.
Hoewel... geen maniak?
Hij maakte zijn zin af: '...op die plekken slapen de matrozen. Helaas draaien ze ploegendiensten, dus we kunnen ze niet allemaal in één keer dood krijgen, maar...'
'Hohoho, meneer de kapitein,' onderbrak ik hem. 'Nou dacht ik toch werkelijk even dat uw eigen matrozen dood wilde maken.'
Verbaasd keek hij mij aan. 'Maar natuurlijk wil ik dat! Dat zou jij ook willen, als je ze maar half zo goed kende als ik. Ik ben doodsbang voor die lui! Het zijn stuk voor stuk afschuwelijke boeven, de meesten hebben wel een paar moorden op hun geweten, dus het is hun verdiende loon. Bovendien: de wereld gaat er behoorlijk op vooruit, als zij verdwijnen.'
'Dat kan wel wezen,' zei ik, 'maar de Donderkat blaast geen mensen op. Nooit.'
'Ja hoor,' zei de kapitein spottend, een terrorist met een geweten! Geloof je het zelf?'
'Ik heb geen geweten!' bemoeide mama zich ermee. Ze stond aan de andere kant van de kapiteinshut, waar een aanrechtje stond, en goot met haar ene hand een soort schuimend spul in een koffiekopje terwijl ze met haar andere hand een koperdraad in het stopcontact stak.
'Is dat niet gevaarlijk, mevrouw?' zei de kapitein bezorgd. 'Ik bedoel: als het mislukt bent u dood! En wie kan mij dan nog helpen?'
'Ik zal u eens wat vertellen,' glimlachte mama. 'Dit is inderdaad heel gevaarlijk, als het mislukt. En weet u? Het is nog véél gevaarlijker als het lukt! Want dan sta ik hier zometeen met een paar kilo hoogst ontplofbare nitroglycerine in mijn handen. Maar wat ik even zeggen wilde: de Donderkat heeft geen geweten. Maar ze heeft wél goede manieren. Dus wij gaan geen mensen opblazen, want dat is verschrikkelijk onbeleefd. Begrijpt u?'
'Ja maar...' begon de kapitein.
'Nu even niet zeuren,' zei mama terwijl er een wolk gele rook uit haar kopje omhoog opsteeg, 'Dit is een moeilijk stukje. Zo'n stukje waar je mij geen 'oeps' wilt horen zeggen. Omdat 'oeps' dan het laatste is wat je hoort in je leven, en dat lijkt me toch zó sneu. Sterven met een 'oeps' op de lippen is de nachtmerrie van elke wetenschapper! Dus nu even het snuitje dicht, graag, en niet stiekem matrozen doodmaken als ik niet kijk!'
De kapitein haalde zijn schouders op.
'Zelf weten,' zei hij. 'Maar als er problemen van komen, moet u bij mij niet komen klagen!'
'Mama klaagt nooit,' zei ik. 'Zij vindt: problemen, daar moet je niet over zeuren. Die moet je gewoon opblazen.'
'Maar dat wilde ik nou juist...' riep Leeghwater geërgerd.
'U wilde geen problemen opblazen, u wilde matrozen opblazen En dat is heel wat anders. En nu aan het werk! We moeten een manier bedenken om het schip te vernietigen, zonder de matrozen teveel te beschadigen.'
Maar dat bleek nog niet zo eenvoudig.


BEGIN / VORIGE / VOLGENDE