De helende kracht van dynamiet

BEGIN / VORIGE / VOLGENDE


'Kwetter heeft gelijk: problemen opblazen is problemen oplossen. Dat is de helende kracht van dynamiet.'
'Wat is helende kracht?' vroeg Kwetter nieuwsgierig.
'Dat betekent: genezende werking. Dat je er beter van wordt,' legde ik uit.
'Kunt jij zieke mensen beter maken met dynamiet?' vroeg Kwetter vol ontzag.
'Nee, dat niet precies,' moest mama toegeven. 'Maar in uiterste nood kan ik er wél voor zorgen dat ze niet langer ziek zijn. Het hangt er maar helemaal vanaf hoe erg de ziekte is. Als iemand zo verschrikkelijk ziek is dat-ie zegt: “was ik maar dood”, dan zeg ik: dat kan ik regelen. Met dynamiet. Maar verder, eh, nee, goed voor je gezondheid is het niet. Ik bedoelde meer zoiets als: dat de hele wereld er beter van wordt, van dynamiet. Als je het verstandig gebruikt. Zoals ik.'
'Maakt jij de hele wereld beter?' vroeg Kwetter. Haar ogen stonden wagenwijd open, alsof ze probeerde de hele geweldigheid van mama in één keer te kunnen zien. 'Ik weette geeneens dat hij ziek was!'
'Hij is ook niet echt ziek, meidje, dat is maar bij wijze van spreken. Het is zo dat... je zou eigenlijk kunnen zeggen... het zit... Kijk, ik heb nu even niet de tijd om dat uit te leggen.'
'Vraag maar een keer aan papa,' zei ik tegen Kwetter. 'Papa kan dat heel goed uitleggen.'
'Ja, dat kan hij heel goed,' zei mama terwijl ze in haar tas rommelde. 'Er klopt geen bal van, hoor, van wat hij allemaal zegt, dat is dan weer het nadeel,maar... Aha! Hebbes!' Triomfantelijk haalde ze een klontje grijs, kleverig spul uit haar tas. Het zag eruit als klei, en dan bedoel ik geen echte klei, maar die kleurige troep waar kleuters mee kleien. 'Deuren en ramen dicht, jongens. Zo meteen gaat het brandende olie regenen!'
Haastig sloten we alles af. Alleen mama liet haar raam op een kiertje staan. Daarna kneep ze een klein stukje van de grote grijze klont af en mikte het mini-bommetje in de dichtstbijzijnde plas brandende olie.
Helaas konden wij niet precies zien wat er gebeurde, want er zat nog roet op alle raampjes.
Maar niet voor lang. Er klonk buiten een flinke dreun en meteen daarna spoelde er een golf van water en vuur over de wagen.
Mama's raampje stond nog een klein beetje open, dus zij kreeg een flinke plens in haar gezicht. Voornamelijk water, gelukkig, maar er zaten ook een paar druppels brandende olie bij, zodat mama's haar in de fik vloog.
'Grut!' riep ze terwijl ze met haar handen het vuur uit haar kapsel probeerde te vegen. 'Grut, grut, grut met peren! Grrrrrutverdumme!'
'Je haar zit een beetje rommelig, mam,' giechelde ik. 'Ga je dat probleem ook oplossen door het op te blazen? Lijkt mij geen goed idee, hoor!'
'Inderdaad,' zei Michael. 'En ik weet nog iets anders wat een slecht idee was. Kijk eens naar buiten?'
De brandende vloedgolf had onze raampjes min of meer schoongespoeld, en daardoor waren de gevolgen van mama's laatste ontploffing goed te zien.
Duidelijk gevalletje van oeps.


BEGIN / VORIGE / VOLGENDE