BEGIN / VORIGE / VOLGENDE
Miguel viel op de grond. Hij had nog steeds mijn schouder vast, dus ik werd mee naar beneden gesleurd. Gelukkig kwam ik zacht terecht: bovenop Miguel's moddervette pens.
'Aaaauw!' brulde Miguel. 'Mijn been! Auw auw auw!'
Hee, dacht ik, dat is gek. Miguel was toch degene die schoot? Ik zag hem op mijn moeder mikken – hoe kan hij dan zijn eigen been hebben geraakt?
Ik keek om me heen en zag hoe luitenant Ernesto met een tevreden gezicht de rook van zijn pistool blies. Wat was hier aan de hand? Waarom schoot die man op zijn eigen baas?
Dat wilde Miguel ook wel eens weten.
'Wat doe je nou, stomme debiel?' krijste hij.
'Het spijt me, chef,' grijnsde Ernesto, 'maar die dame is een internationale superster! Een mega-terrorist. Zij kan ons helpen om eindelijk eens de Zuid-Mallotische regering omver te werpen. Dat willen we toch zo graag?'
'Welnee, achterlijke idioot die je bent, dat willen we helemaal niet! Wij willen veel geld verdienen met drugshandel, dát willen we. Dat gedoe met de bevrijding van het Zuid-Mallotische volk was alleen maar een smoesje.'
'Voor mij niet, hoor,' giechelde Ernesto. 'Ik wil echt de regering omver werpen. Want ik ben... een dubbelspion! Hahaaa! Ik werk voor de Noord-Mallotische geheime dienst! Dat had je niet gedacht, he? Nou, ik kan je vertellen: dat doe ik al jaren. En mijn bazen in het Noorden begonnen erg ongeduldig te worden. Wanneer doen jullie nou eens iets, vroegen ze. Dus toen ik ze liet weten dat de Donderkat bij ons was, waren ze heel tevreden. Want waar de Donderkat komt, wordt het al gauw een ontploffende puinzooi. En dat is precies wat de Noordelingen willen: een puinzooi bij hun Zuidelijke vijanden. Dus...'
Klik, klonk het achter hem.
Het was de klik van een pistool. Ik weet niet eens wat voor een klik dat precies is, want ik weet niks van pistolen, maar er is zo'n klik die je soms hoort in films en zo. Zo'n klik die betekent: er heeft hier iemand een pistool, en die is nu klaar om te gaan schieten. Meestal gaan ze gewoon meteen knallen, in films, maar soms hoor je eerst even 'klik'.
Misschien is het niet eens een klik die ergens voor nodig is, misschien is het gewoon een waarschuwings-klik of zo. In ieder geval: hij klonk nu achter Ernesto z'n rug. Want daar stond Pepe, de andere luitenant, met zijn pistool naar Ernesto te wijzen.
'Het spijt me, kameraad,' grijnsde Pepe. 'Maar ik werk toevallig voor de Zuid-Mallotische geheime dienst. En die heeft helemaal geen behoefte aan een ontploffende puinzooi. Dus...'
Klik. Één van de kindsoldaten stond achter Pepe's rug en grijnsde. Hij stak een heel verhaal af in het Mallotisch. Dat verstonden wij niet, maar ik kon wel raden waar het over ging.
'Zeg het maar,' gromde Dogger tegen Miguel. 'Voor wie werkt hij nou weer?'
'Voor het BZM, het Bevrijdingsfront van Zuid-Mallotië.'
'Maar... dat zijn jullie toch?'
'Nee, wij zijn het ZMB. Niet het BZM.'
Klik. Klik. Klik.
Om een lang verhaal kort te maken: de andere soldaten werkten voor de Amerikaanse en de Chinese geheime diensten, voor de concurrerende drugsbendes van Dikke Hamza en “de Colombiaan”, voor Cockel's Oliemaatschappij, voor de CHOAM-handelsonderneming en voor het VZM (Volksleger van Zuid-Mallotië), het ZMV (Zuid-Mallotische Volksleger) en het Algemeen Volks Bevrijdings Front Leger Mallotië(Zuid), oftewel het AVBFLM(Z).
'Is er hier dan helemaal niemand die voor mij werkt?' riep de veldmaarschalk bijna huilend.
'Jawel,' zei een stem.
BEGIN / VORIGE / VOLGENDE
Geen opmerkingen:
Een reactie posten