Mama zegt iets doms

BEGIN / VORIGE / VOLGENDE



'Het was een lang gesprek,' zei mama. 'Die idioot wilde alleen maar politiebureaus opblazen. Met zoveel mogelijk doden en gewonden. Hij wilde domweg niet luisteren naar alle verstandige dingen die ik daar tegenin bracht. Dus toen dacht ik: nou, als je dan echt niet naar verstandige argumenten wilt luisteren, dan zeg ik wel iets doms. En dat hielp. Ik zei namelijk: “Luister eens, meneertje de veldmaarschalk, wie is hier de internationale ster? En wie moet er altijd achteraan zitten en lauwe koffie drinken?” “U bent de ster,” moest hij toegeven, “en ik krijg lauwe koffie.” Zijn luitenants lachten hem zachtjes uit en zeiden allemaal dat we het op mijn manier moesten doen. Niet omdat ze het zo heftig met mij eens waren, maar omdat ze het leuk vonden dat ik de veldmaarschalk voor schut had gezet.'
'Ga je nou het hele gesprek herhalen,' vroeg Michael, 'of ga je binnenkort eens een keertje vertellen wat jullie besloten hebben?'
'Nou,' zei ik troostend, 'ik vind het knap hoor, mama, dat je in een kamer vol enge, gewapende terroristen zo je zin durft door te drijven.'
'Dank je wel,' glimlachte mama, 'je bent een lieverd. Maar goed, ik zal vertellen wat het plan is. We gaan de hoofdkantoren van tien grote buitenlandse bedrijven opblazen. Geen doden. Geen gewonden.'
'Buitenlandse bedrijven?' vroeg Michael. 'Waarom dat nou weer?'
'Omdat terroristen altijd een hekel hebben aan buitenlandse bedrijven,' legde mama uit. 'Geen idee waarom dat zo is, maar als je de gemiddelde terrorist kwaad wil krijgen, moet je hem een buitenlands bedrijf laten zien. Ze kunnen er domweg niet tegen.'
'Maar wat ik niet snap,' zei Michael, 'is waarom jij buitenlandse bedrijven op wil blazen. Die hebben ons toch geen kwaad gedaan?'
Ik schudde mijn hoofd. Hoe kan iemand zo dom zijn? Zelfs mijn kleine zusje zou het snappen – behalve dan dat ik geen klein zusje heb. Ik ben het kleine zusje, en reken maar dat ik het snapte.
'Oh nee?' zei ik. 'Cockels Oliemaatschappij, de Doggersbank, SmikSmeks Mjamburgerfabrieken en zo – hebben die ons nooit kwaad gedaan?'
'Maar die zijn niet buitenlands,' protesteerde mijn broer. 'Dogger is zelfs onze eigen achterbuurman!'
'Jemig,' zei ik, 'wat kun jij dom doen, zeg. Doe je mee aan een wedstrijd of zo? This is the grootste sukkel of Holland? Dan ben je een sterke kandidaat voor de finale. Ja, meneer Dogger is onze achterbuurman, ja. En waar ligt onze achtertuin? Hier in Zuid-Mallotië? Of meer in wat ze hier “het buitenland” noemen?'
'Eh...' zei Michael. Tien punten eraf voor de jongens, maar weer.
'Inderdaad,' zei mama. 'In ieder geval: we gaan tien goed bewaakte hoofdkantoren opblazen. Dat is een heel gedoe, dus we zitten hier nog wel een paar weken. Dus jullie kunnen beter een paar vriendjes maken om de komende tijd mee te spelen, want ik krijg het te druk om leuke dingen met jullie te doen.'
Ik haalde mijn schouders op. 'Ach, we hebben papa toch? Die weet vast wel een leuk museum te vinden hier in de buurt.'
'Nee, jullie zullen het ook even zonder mij moeten stellen,' zei papa geheimzinnig. 'Ik ga iets heel anders doen.'


BEGIN / VORIGE / VOLGENDE