BEGIN / VORIGE / VOLGENDE
'Het is een vreemde toestand,' zei mama, 'en ik snap het zelf ook niet helemaal.'
Wij zwegen bezorgd. Dingen die mama niet snapte waren tamelijk zeldzaam en over het algemeen verschrikkelijk ingewikkeld.
'Ik heb natuurlijk wel ontdekt wat er in die potjes zat,' stelde mama ons gerust. 'Dat was makkelijk genoeg. Maar ik dacht: als ik die potjes maar eenmaal heb, dan weet ik vanzelf wat dat groene spul met het zwarte spul te maken heeft. En wat die twee te maken hebben met de gaten in het koraalrif. Maar nee hoor. Het groene spul is niks anders dan een dikke laag algen. Weten jullie wat dat zijn?'
Ja hoor, knikten wij, dat weten we.
Nee hoor, schudden Kwetter, dat weet ik niet.
Wij kreunden. Nou ging mama weer uitleggen wat algen precies waren en dan kwam er een wetenschappelijke verhandeling die een half uur duurde. Of een uur als je pech had.
Maar nee, mama had iets anders bedacht: 'Leg jij het maar eens uit aan ons vriendinnetje, Michael.'
Micheal schraapte zijn keel. 'Algen dat is... eh dat zijn, bedoel ik, eh, eh, dat is zo'n slijmerig groen laagje, weet je wel? Dat zit soms op dingen. Vooral op dingen die vaak nat zijn, dacht ik, toch? Dat je zegt van: getverdemme, dat ding zit weer onder de algen,. En, eh... nou ja, dat zijn dus algen. Snap je?'
Kwetter snapte er niks van, natuurlijk, dus ik moest snel ingrijpen anders begon mama alsnog.
'Algen zijn plantjes,' zei ik haastig. 'Hele kleine plantjes, die in het water leven. Soms vind je ze ook op het land, op plekken die vaak vochtig zijn of zo.'
'Goed zo,' zei mama tevreden. 'Ik kan daar nog aan toevoegen dat algen ook heel groot kunnen zijn, want alle soorten zeewier behoren ook tot de algen. Het grappige is dat ze vaak in symbiose leven met...'
Ja hoor, daar gingen we.
'Wat was dat zwarte spul dan?' vroeg ik snel.
'Ruwe olie,' zei mama achteloos. 'Het grappige met die algen, zoals ik al zei, is dat...'
'Oh,' riep Michael, 'nou snap ik ook waar die gaten vandaan komen!'
Wij keken hem verbaasd aan.
Behalve ik
Mama, papa en Kwetter dachten: hoe kan hij dat nou snappen? Hij wist geeneens wat algen zijn, en mama wel, en mama snapt niet waar die gaten vandaan komen en hij wel? Hoe kon dat nou?
Ik begreep als enige: Hij heeft geen enkel benul, en dat weet hij zelf ook wel. Hij gaat nu iets heel doms zeggen om mama af te leiden, zodat ze niet met dat ellenlange oersaaie algenverhaal begint, dat zo goed als niks te maken heeft met die gaten in het rif. Wedden?
'Ruwe olie is brandbaar, toch? Dan kan het dus ook ontploffen,' ratelde Michael. 'Dus het moet die ontploffende olie zijn, die die gaten in het rif heeft geblazen. Logisch toch? Er was wel niemand om de boel aan te steken, maar eh, eh, dat kwam misschien door die algen. Daar komt vat een of ander chemisch spulletje uit, ja, zo'n molecuul weet je wel, waar mama het altijd over heeft. Nou – één verkeerde molecuul en: boem! Dat weten we allemaal.'
Sprakeloos keek mama hem aan.
BEGIN / VORIGE / VOLGENDE
Geen opmerkingen:
Een reactie posten