Een grof schandaal. Superleuk!

BEGIN / VORIGE / VOLGENDE


'Het is een grote hit op het internet,' zei de mevrouw van het Journaal. 'Het spelletje Donderkat. Wereldwijd wordt het elke dag door een miljoen mensen gespeeld. Dat aantal groeit nog elke dag. Maar veel mensen vragen zich af of dat wel goed is: een spelletje maken over een beruchte terrorist. We vroegen het aan een paar experts...'
Er kwam een groepje kinderen in beeld dat, keurig in koor, riep dat ze het een superleuk spelletje vonden.
Daarna was er een wetenschapper, die zei dat het heel erg leerzaam was, over moleculen en scheikunde, en dat het trouwens ook een superleuk spel was.
Daarna een enge politicus met blondgeverfd haar, die zei dat het een grof schandaal was dat er spelletjes waren waarin terroristen, jawel, terroristen! de goeieriken waren. Hij ging de minister vragen stellen, zei hij.
Daarna een lieve mevrouw die veel van kinderen wist, en die zei dat kinderen helemaal niet agressief werden van computerspelletjes, en dat er bovendien in dit spel geen mensen dood werden gemaakt, wat zeer zeldzaam was, en dat het gewoon een superleuk spel was.
Toen een politieman, die zei dat al de bommen uit het spel echt werkten en heel makkelijk te maken waren, en dat het allemaal levensgevaarlijk was en dat ouders het hun kinderen moesten verbieden.
En de lieve mevrouw weer, die zei dat kinderen heus niet zo stom waren om die bommen echt te gaan máken, en had ze al gezegd dat het een superleuk spel was?
Daarna werd het scherm gevuld door het akelige, asgrauwe gezicht van meneer Dogger. 'Het is verschrikkelijk,' schreeuwde hij. 'Kinderen worden opgejut tot het plegen van aanslagen. Tegen onschuldige bankiers! Nonde-nonde-hier-en-gunter! Al die kinderen moesten worden opgepakt! In de cel gegooid! Om te voorkomen dat ze de spullen van bankiers kapot maken. En om ze te leren dat er met bankiers niet te spotten valt! Nonde-nonde-nonde!' Zijn gezicht werd helemaal paars. In zijn woede sputterde hij zo veel druppeltjes spuug in het rond, dat de lens van de camera onder het kwijl kwam te zitten. Het hele beeld werd er wazig van.
Tot slot werd er nog aan zo maar wat mensen op straat gevraagd, wat zij er eigenlijk van vonden. Eentje vond het een grof schandaal, drie vonden het een superleuk spel en vier zeiden er: 'Ach, er gaan geeneens mensen dood, is dat nou zo erg?'
De nieuwslezeres kwam weer in beeld, die voor de grap deed alsof ze niet wist dat ze in beeld was, omdat ze helemaal verdiept was in mama's computerspel. Ze was een molecuul Trinitrotolueen aan het maken, zo te zien.
'Even een voorraadje TNT aanleggen,' zei ze met een knipoog naar de camera. 'En dan nu het weerbericht...'
We keken elkaar eventjes aan.
Papa floot zachtjes tussen zijn tanden.
'Wat bende dat een stom televisieprogramma, zeg!' foeterde Kwetter. 'De helft van de mensen vindde het een gevaarlijk spelletje. Nou, dat bent het helemáál niet!'
'Maak je maar niet druk, Kwettertje-lief,' zei mama zachtjes. 'Dit was de beste reclame die we ons maar konden wensen.'
Papa stond op. 'Ik ga nog gauw even twintig miljoen overmaken. Dat zullen we nodig hebben!'
En ja hoor: de volgende ochtend had het spel er twee miljoen spelers bij.
En dat zouden er nog veel, veel meer worden.


BEGIN / VORIGE / VOLGENDE