Dit is het vervolg op mijn boek Donderkat. Ben je niet op zoek naar Donderkat, maar naar informatie over mij, kijk dan hier.

Donderkat wordt in stukjes op het net geplaatst terwijl ik het schrijf. Als het af is, maak ik er een boek van.
Let op: ik maak er een boek van. Je mag het lezen, doorsturen aan je vrienden, uitprinten en bewaren voor mijn part, maar wat je er niet mee mag doen is: boek van maken en verkopen. Ik moet ook ergens van leven, nietwaar?
Elke maandag, woensdag en vrijdag zet ik er een nieuw stukje bij; meestal 's nachts.
Veel plezier ermee!

vrijdag 18 oktober 2013

Het luxe ontbijt

BEGIN / VORIGE / VOLGENDE


Waar ik wel wakker van werd, uiteindelijk, was de geur van gebakken vis.
Er stond een tafeltje in de hoek van de kapiteinshut, recht onder het pijltjesbord. Op het tafeltje stonden ontbijtbordjes, koffiekopjes, een broodrooster, een zak brood en en koffiepot. Kapitein Leeghwater stond ernaast, met een grote koekenpan in zijn handen. In de pan lagen glimmend gebakken visjes, nog spetterend van de hete olie.
'Vis!' riep hij trots. 'En koffie!'
Mama, die kennelijk ook pas net wakker was, wreef in haar ogen en zei 'Wuh?'
'Ja, inderdaad,' mompelde ik 'Wuh?'
'Vis! Koffie!' herhaalde Leeghwater stralend.
Mama rilde. 'Koffie bij het ontbijt, dat snap ik heel goed. Maar vis?'
'Ten eerste is dit niet jullie ontbijt,' zei de kapitein. 'Want het is al lang tijd voor het middageten. Omdat het middag is. Ten tweede: als het ochtend was geweest, dan hadden jullie hetzelfde gekregen. Want jullie zijn mijn gasten, dus jullie krijgen het luxe ontbijt. Vis, in plaats van mjamburger! En geroosterd brood, in plaats van nog meer mjamburger.'
'Wacht even,' zei mama en ze rekte zich uit. 'Ik ben nog niet helemaal wakker, geloof ik. Nou dacht ik toch werkelijk dat je zei, dat jullie ontbijten met alleen maar mjamburgers.'
'En koffie,' zei de kapitein. 'Vergeet de koffie niet. Onze kok was een keer de koffie vergeten, en we ontdekten het pas toen we op volle zee waren. De matrozen waren zó kwaad, dat ze hem het hele dek over joegen, en ze hadden hem in de vleeshakker gegooid als we niet waren omgekeerd om koffie te halen. Heeft me klauwen vol met geld gekost – twee dagen varen zonder een cent te verdienen...'
'Ja maar...' zei ik. 'Je kunt toch niet ontbijten met mjamburgers?'
'Kan best,' zei de kapitein. 'Het is alleen niet zo gezond. En ook niet zo lekker, maar daar wen je wel aan. Als de koffie maar sterk genoeg is. En het is goedkoop, he? Ik bedoel: we vangen het allemaal zelf. Op zee is vis makkelijker te krijgen dan groente.'
'Behalve zeewier,' grapte ik.
'Zeewier hebben we alleen bij het avondeten,' zei de kapitein bloedserieus. 'Want dan drinken de mannen geen koffie. Dan drinken ze wat pittigers. Iets waar je na een paar glazen zo dronken wordt, dat je niet eens meer merkt dat iemand een bord vol zeewier voor je neus zet. En zeewier zit vol vitaminen en mineralen. Als ze dat niet zouden eten, werden ze allemaal ziek.'
'Je zou ze ook spinazie kunnen geven,' zei mama. 'En aardappelen en af en toe een kippenboutje.'
'Te duur,' zei Leeghwater. 'Vis en zeewier zijn bijna gratis voor ons. En nou ophouden met zeuren, anders wordt de vis koud. En ik kan je vertellen: als je denkt dat gebakken vis bij het ontbijt niet lekker is, dan heb je nog nooit ontbeten met afgekoelde gebakken vis.' Hij huiverde even. 'Daar helpt geen honderd liter koffie tegen.'



BEGIN / VORIGE / VOLGENDE

Geen opmerkingen:

Een reactie posten