Dames poederen hun neus

BEGIN / VORIGE / VOLGENDE


Zo ging er een week voorbij. In de ochtend moest iedereen schoolwerkjes doen en in de middag gaf mijn moeder les in 'hoe hoort het eigenlijk'.
'Want dat is nog veel belangrijker,' vond ze.
Veldmaarschalk Miguel was het niet met haar eens, zozeer zelfs dat hij helemaal paars werd en we dachten dat hij ter plekke dood zou vallen. Maar met kleinigheden als paars worden en doodvallen win je het niet van onze moeder, dus aan het eind van de week kon het hele Zuid-Mallotische Bevrijdingsleger met mes en vork eten zonder zijn ellebogen op tafel te zetten.
Mama had ze trouwens ook nog les gegeven in 'hoe hoort het in Boegoe-Boegoe' dus eten in elkaars keel spugen konden ze ook. Maar ze aten liever met mes en vork.
Luitenant Ernesto kon al plus-sommen onder de tien, maar het alfabet bleef hij lastig vinden.
Toen de week voorbij was, kwam de veldmaarschalk naar ons toe om te vragen of we nou eindelijk eens klaar waren met die school-flauwekul.
'Oh nee,' lachte mama, 'dat gaat nog járen duren.'
'Maar wanneer gaan we dan dingen opblazen?' vroeg hij wanhopig.
'Op woensdagmiddag,' zei mama, 'want dan is er geen school. Dat kan ieder kind je uitleggen.'
'Hoera!' riep Miguel, en zijn luitenants riepen nog veel harder hoera. Vooral omdat er op woensdagmiddag geen school was.
'Vanavond gaan we plannen maken,' zei mama. 'En dinsdag maak ik bommen.'
'Vanavond plannen?' vroeg Miguel. Hij keek opeens een beetje zenuwachtig. 'Vanavond kan ik niet. Dan, eh, dan heb ik een afspraakje. Met een dame.'
'Dan morgenavond,' zei mama en ze haalde haar schouders op.
'Een afspraakje met een dame?' grijnsde Ernesto. 'Dan kunt u beter niet naar een restaurant gaan, baas! U bent de enige die nog niet met mes en vork eet. En dames houden van nette manieren, hè, mevrouw de Donderkat?'
'Zeker,' zei mijn moeder.
'Deze dame maakt het geen bal uit waar ik mee eet,' zei Miguel. 'Als zij maar af en toe haar neus kan poederen.'
'Heel goed, Miguel!' prees mijn moeder hem blij verrast. 'Zó zeg je dat. Dames gaan niet naar het wc, dames gaan “even hun neus poederen”. En heren gaan “even hun handen wassen”. Oh, verhip, handen wassen, nu ik het zeg zie ik het opeens! Altijd even je handen wassen voordat je aan tafel gaat, Miguel! Vooral wanneer je een afsprak hebt met een dame.'
'Zal ik doen,' zei Miguel met een vreemd glimlachje.
Mama keek tevreden.
Maar mama had ook niet gezien wat ik had gezien.
Bij de woorden “neus” en “poederen” had Miguel hele dikke knipogen gegeven aan zijn luitenants. Was het een soort code? Over iets wat mama niet mocht weten?


BEGIN / VORIGE / VOLGENDE