BEGIN / VOLGENDE
'Ach ja,' zei hij tenslotte, 'waarom ook niet? Jullie zullen toch een keer een vak moeten leren. En banken beroven is mooi, eerlijk werk. Kom maar mee, dan laat ik jullie zien hoe het moet.'
Michael stuiterde haast van plezier, toen we met papa meeliepen naar de machinekamer. Papa stuurde ons naar de oppervlakte van de zee, en Michael hád het niet meer. Ik wist precies waar hij aan dacht: aan ratelende machinegeweren, een opgeblazen kluis en vluchtauto's met piepende banden.
Werd dat even een teleurstelling!
We gingen naar papa's werkkamer en hij nam plaats achter zijn computer. Hij begon een lang en ingewikkeld verhaal over codes en computerbeveiliging en nog veel meer, maar daar luisterden we niet echt naar. Michael stond maar te draaien en met zijn voeten op de grond te tikken. Alsof hij heel nodig moest plassen. Na tien minuten hield hij het niet meer uit en vroeg: 'Wanneer gaan we nou banken beroven?'
'Zeg, let je wel een beetje op?' antwoordde papa. Hij wees naar het scherm. 'Ik heb net de Doggersbank een half miljoen armer gemaakt.'
'Oh,' zei Michael. 'Ik... ik dacht...'
'Michael dacht aan machinegeweren en dynamiet en vluchtauto's,' hielp ik.
Daar moest papa om lachen. 'Och lieverds toch, zo beroof je hooguit nog de kruidenier op de hoek, tegenwoordig. Nee, deze manier is veiliger, sneller en veel minder lawaaiig.'
'Hm,'deed Michael. Als het niet lawaaiig was, dan hoefde het voor hem niet.
En ik vond het ook een beetje saai.
'Maar,' probeerde Michael nog, 'we gaan toch nog wel ergens heen? Waarom gingen we anders boven water?'
'Onder water doet de internet-verbinding het niet, jongen.'
'Oh.'
Dus toen werden we maar geen bankrover, en de onderzeeboot was en bleef geel.
We varen ermee voor joker, echt compleet voor gek, maar we zitten onder water dus niemand ziet het. Dat is dan weer het voordeel van een gele onderzeeër.
Een ander voordeel is dat je redelijk goed verstopt zit, met een kilometer zee boven je hoofd. En verstoppen, dat is redelijk belangrijk voor ons gezin. Want mama is de meest gezochte terrorist ter wereld.
Nou moet ik wel even iets uitleggen: ze is niet, zoals de meeste terroristen, één of andere godsdienstige gek die zichzelf wil opblazen om maar zoveel mogelijk mensen pijn te doen. En ook geen politieke schurk die burgers vermoordt om de regering verdrietig te maken.
Nee hoor, ze blaast nooit mensen op. Zelfs geen dieren. Ze laat alleen dingen ontploffen. Meestal gebouwen. Wapenfabrieken, bijvoorbeeld, en kantoren van het soort banken dat zijn geld verdient met moord, roof, slavernij en dierenmishandeling. Vooral aan de Doggersbank heeft ze een hekel. Niet alleen omdat dat de meest schurkachtige bank ter wereld is, maar vooral omdat ze zo boos is op meneer Dogger. Dat is onze oude achterbuurman en, om een lang verhaal kort te maken: hij heeft al een paar keer geprobeerd om gehakt van ons te maken.
Letterlijk.
Zijn vriend, meneer Smek, heeft een hamburgerfabriek en... nou ja, dat is een nogal onsmakelijk verhaal, dus dat ga ik niet helemaal vertellen. Wat je even moet weten is: Gehakt. Van ons. Letterlijk.
Kortom: mama blaast alleen gebouwen op van mensen die echt honderd procent schurk zijn.
Daar kan niemand iets op tegen hebben, zou je zeggen. Maar de schurken denken daar heel anders over.
BEGIN / VOLGENDE
Geen opmerkingen:
Een reactie posten